Γιατί η ιδιωτική ασφάλιση είναι απαραίτητη:

– 0,8% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ,  είναι το αποθεματικό που είχαμε το 2017 ως κοινωνία σε δημόσιο και ιδιωτικό σύστημα για τις συντάξεις.  Ο αντίστοιχος μέσος όροςστον ΟΟΣΑ ήταν 134%. Η Ελλάδα, θα πει κάποιος, έχει αναδιανεμητικό σύστημα, η μια γενιά “πληρώνει” την άλλη, άρα δεν χρειάζεται αποθεματικά.  Μόνο που εδώ και χρόνια, δουλεύουν όλο  και λιγότεροι και βγαίνουν στη σύνταξη ολοένα και περισσότεροι – άρα πώς θα επιβιώσει αυτό το σύστημα και μάλιστα, χωρίς αποθεματικά;

-5,5 δις είναιτο νούμερο που πλήρωσε το 2016 ο έλληνας πλήρωσε από την τσέπη του για την υγεία του. Οι συνολικές δαπάνες για την υγεία ήταν 15,5 δις. Το κράτος πλήρωσε 9,5 δις, οι Ασφαλιστές πλήρωσαν μόνο 500 εκ. αποζημιώσεις. Και αυτό γιατί οι έλληνες, εκτός από σύνταξη δεν έχουν ούτε ασφάλιση υγείας. Κι έτσι έβαλαν από την τσέπη τους 5.5 δις ευρώ – ενώ θα μπορούσαν, μέσω ασφάλιση, να πληρώσουν πολύ λιγότερα και να διοχετεύσουν το πλεόνασμα σε άλλες ανάγκες.

– 9 δις είναι οι ζημιές, που αναμένονται στις κατοικίες μόνο, αν χτυπήσει ισχυρός σεισμόςτην ελληνική επικράτεια. Το νούμερο δεν είναι θεωρητικό, ούτε μια γενική εκτίμηση. Είναι το νούμερο με το οποίο αντ-ασφαλίζονται οι ασφαλιστικές εταιρείες στην Ελλάδα, προκειμένου να είναι πλήρως καλυμμένες σε περίπτωση ισχυρού σεισμού. Το κόστος αυτό θεωρείται τόσο σίγουρο, παίρνεται τόσο στα σοβαρά, ώστε οι εταιρείες να πληρώνουν εκατομμύρια ευρώ σε αντασφάλιστρα για αυτό. Εν τω μεταξύ μόλις ένα 15% των κατοικιών στην Ελλάδα είναι ασφαλισμένες. Τι θα γίνει αν συμβεί ένα τέτοιο γεγονός; Οι Έλληνες, είμαστε από τους πλέον ανασφάλιστους λαούς στον ανεπτυγμένο κόσμο γιατί μέχρι τώρα, όλα αυτά, τα περιμέναμε από το κράτος. Είναι αυτό η σωστή επιλογή όμως σήμερα; Η ασφάλιση είναι πρώτα και κύρια για τον οικονομικά αδύναμο. Ο «πλούσιος» μπορεί αν θέλει να την αγνοήσει, η τσέπη του θα τον στηρίξει. Ο φτωχός όμως;

Γιατί η ασφαλιστική αγορά είναι αξιόπιστη:

Η ασφαλιστική αγορά των 30.000 εργαζόμενων, των 53 εταιρειών και των χιλιάδων Πρακτόρων και Μεσιτών ανά την επικράτεια, έχει κάνει ουσιαστικά βήματα στην καρδιά της κρίσης. Και δεν μιλάμε μόνο για Solvency II, GDPR, IDD, Priips και ΔΕΙΑ.  Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομικός αναλυτής  για να καταλάβει αν είμαστε φερέγγυοι.

-Το 2009 είχαμε 1,7 δις κεφάλαια για τζίρο 5,5 δις – σχέση 1 προς 3.

-Το 2019 μας βρίσκει με 3,7 δις κεφάλαια για τζίρο 4 δις- σχέση 1 προς 1. Και δεν είναι μόνο αυτό.

-Το 2012 οι μέτοχοι έβαλαν ακόμη 2,5 δις ώστε το PSI του δημοσίου να καλυφθεί με τρόπο τέτοιο, που κανείς ασφαλισμένος δεν έχασε ούτε ένα ευρώ.

Ποια άλλη δραστηριότητα για 1 ευρώ πωλήσεις έχει 1 ευρώ σε κεφάλαιο; Η ασφαλιστική αγορά είναι αξιόπιστη. Και ξεκινά αυτή τη νέα περίοδο, με γερές βάσεις. Που σημαίνει ότι μπορεί να σχεδιάσει τολμηρές μεταρρυθμίσεις, να ασφαλίσει τους Έλληνες, αλλά, επειδή ασφάλιση δεν είναι μόνο οι ασφάλειες, να καταστήσει την αγορά και μοχλό ανάπτυξης.

Γιατί η ασφάλιση είναι μοχλός ανάπτυξης:

Όταν μια εταιρεία σηκώνει κεφάλαια στις αγορές τη ρωτούν δύο πράγματα, πρώτον που τα βρήκε και δεύτερον, αν οι επενδυτές είναι μακροπρόθεσμοι ή ευκαιριακοί. Αν τα κεφάλαια δηλαδή είναι του τύπου “μπαίνω- βγαίνω” ή αν είναι στρατηγικά τοποθετημένα, δηλαδή με μακροπρόθεσμο ορίζοντα.

Οι Ασφαλιστές είμαστε οι μεγαλύτεροι θεσμικοί επενδυτές στη χώρα. Αυτή τη στιγμή έχουμε 14,5 δις επενδεδυμένα και ακόμη η αγορά μας δεν έχει αναπτυχθεί, βρίσκεται στο ένα τρίτο του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Είμαστε επενδυτές ποιότητας, μακροπρόθεσμοι, με μέση διάρκεια επένδυσης πάνω από 7 χρόνια. Και όταν ομαλοποιηθεί η οικονομία και βγούμε οριστικά στις αγορές, το μεγαλύτερο μέρος αυτών των επενδύσεων μπορεί και πρέπει να στραφεί στα ελληνικά ομόλογα και στο ελληνικό χρηματιστήριο. Επίσης να μην ξεχνάμε τα τελευταία χρόνια έχουμε πληρώσει, ανάλογα τη χρονιά, από 2,5 έως 4 δις αποζημιώσεις, και κατά μέσο όρο, 500 εκ. το χρόνο σε φόρους. Να γιατί είμαστε πραγματικός και ισχυρός μοχλός ανάπτυξης.

Η αγορά ιδιωτικής ασφάλισης προτείνει:

Έχουμε τις ακριβότερες εισφορές στο κρατικό αναδιανεμητικό σύστημα. Γιατί το κράτοςαφαιρεί από τους σημερινούς εργαζόμενους για να πληρώσει τους σημερινούς συνταξιούχους. Επειδή όμως αυτό δε φτάνει, συσσωρεύει και δημόσιο χρέος με το οποίο φορτώνει επιπλέον των εισφορών, τους αυριανούς εργαζόμενους. Είνα προφανές ότι πρέπει να γίνει και κάτι άλλο, πέρα από το όποιο νοικοκύρεμα έχει ήδη γίνει – και είναι σημαντικό – στον πρώτο πυλώνα:

  1. Να γίνει υποχρεωτικός και ο δεύτερος, κεφαλαιοποιητικός πυλώνας, με τη συμμετοχή και του ιδιωτικού τομέα (Επαγγελματικά Ταμεία)
  2. Να δωθούν κίνητρα στον τρίτο πυλώνα, ώστε να καταστεί ευκολότερη η ατομική αποταμίευση για το μέλλον και να μειωθεί ο φόρος ασφαλίστρων, που τώρα είναι στο 15% , ώστε να διευκολυνθεί η (δι)ασφάλιση της υγείας.
  3. Σε συνεργασία με το Δημόσιο, να δημιουργηθούν φτηνές ασφαλίσεις, που θα δίνουν πρόσβαση σε ειδικές, αναβαθμισμένες μονάδες των δημόσιων νοσοκομείων, προς όφελος και του κράτους και του κόσμου.
  4. Στις περιοχές υψηλού κινδύνου, να ασφαλισθεί πολύ φτηνά κάθε ένα σπίτι, για σεισμό, φωτιά ή πλημμύρα. έτσι ώστε όταν επέλθει ο κίνδυνος να τον πληρώσουν οι Ασφαλιστές  και οι Αντασφαλιστές και να μην έχουμε τον κόσμο να στρέφεται μάταια, για βοήθεια, σε ένα κράτος που δεν μπορεί να βοηθήσει.

*Το κείμενο είναι απόσπασμα από την Ομιλία του Προέδρου της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, Αλέξανδρου Σαρρηγεωργίου, κατά τη διάρκεια της Ετήσιας Γενικής Συνέλευσης της Ένωσης (26/2/19, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών).

Underwriter Editors

Underwriter Editors

Η συντακτική ομάδα του Underwriter επεξεργάζεται καθημερινά τα δεδομένα της ασφαλιστικής βιομηχανίας και τα παρουσιάζει με τον χαρακτηριστικό της τρόπο: Πρακτικά, Περιεκτικά και επί της Ουσίας.

Underwriter.gr – Το δεξί χέρι του ασφαλιστή.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *