Του Γιάννη Βερμισσώ

Έχει γίνει φαινόμενο καθημερινό να διαπιστώνουμε ότι: «αυτό δεν πάει καλά», «εκείνο δε λειτουργεί όπως πρέπει», «το τάδε εμποδίζει την ανάπτυξη» και το «άλλο δεν επιτρέπει την εξέλιξη». Σε δεκάδες καταστάσεις εντοπίζεται από τους πολίτες, ειδικούς και μη, ό,τι σε εκφάνσεις της καθημερινότητας κάτι δεν πάει καλά.

Οι δρόμοι, τα φανάρια, η κίνηση, το κράτος, η Υγεία… Διαπιστώσεις σωρός. Και από πολιτικούς και από τεχνοκράτες.

Και από αυτούς που διεκδικούν την εξουσία και από αυτούς που την έχουν. Και μόνιμη επωδός: Αλλού, σε άλλες χώρες, δε γίνεται έτσι. Γίνεται αλλιώς. «Δεν πάει άλλο» και άλλα συναφή. Επαναλαμβάνεται και ακούγεται δημοσίως η ανεπάρκεια και η αδυναμία που εντοπίζεται στα διάφορα που συμβαίνουν στη χώρα.
Ας εστιάσουμε όμως στο μείζον της Υγείας. Χρόνια τώρα επίμονα αναδεικνύονται από τον κλάδο της ιδιωτικής ασφάλισης τα προβλήματα στον τομέα της Υγείας.
Έχει εμπεδωθεί πλέον ότι κάτι πρέπει να αλλάξει σε όλο το πλέγμα της Υγείας. Το παραδέχονται όλοι και όμως τίποτα δεν αλλάζει. Το παραδέχονται και οι γιατροί του Δημόσιου Συστήματος. Το καταγράφουν και οι αρμόδιοι της Σχολής Δημόσιας Υγείας. Και λέγεται επίσης: ότι υπάρχουν μοντέλα εφαρμοσμένα σε άλλες χώρες.

Υπάρχουν λύσεις που μπορεί να βελτιώσουν την Υγεία που παρέχεται στους πολίτες οι οποίοι φορολογούνται και πληρώνουν γι΄αυτή. Και μετά την ώρα της ανάγκης ψάχνουν «γνωστό» «φίλο» «ρουσφέτι» και αναγκάζονται να δίνουν φακελάκια και να δαπανούν τεράστια ποσά. Μόνο για να εξυπηρετηθούν με προτεραιότητα…

Τραγικό και διαπιστωμένο. Πόσο θα εμμένουμε στις αποτυχίες όταν διαπιστώνουμε ότι είναι αποτυχίες; Που σκοντάφτει και ποιον βολεύει η «μη λύση».

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *